پیامبر اکرم ( صلی ا... علیه و آله و سلم) : « یا علی! اَنتَ اَخی و اَنَا اَخُوک. »
به هنگام نزول آیه « اِنّما المُؤمنُونَ اِخوَةٌ » (حجرات/10) ، پیامبر ، جمعی از مهاجرین و انصار را بنابر منزلتی که داشتند، با یکدیگر برادر قرار داد. و در پایان ، تنها حضرت علی (علیه السلام) را به برادری خود برگزید و دست او را به نشانه این افتخار، بلند نمود و دو بار فرمود :

« هذا اَخی فی الدُّنیا و الآخِرَةِ» « این ( علی ) برادر من است در دنیا و آخرت»
بدیهی است این برادری، که امیرالمؤمنین (علیه السلام) بارها در مواضع گوناگون، از آن به عنوان برتری خویش استدلال می کرد، تنها، هم پیمانی با پیامبر نموده، بلکه همان گونه که یکی از علمای بزرگ اهل سنت در کتاب « العمّدة » می گوید، این امتیاز بزرگ را پیامبر (صلی ا... علیه و آله و سلم) به علی (علیه السلام) اختصاص داد، زیرا فقط او را نظیر خود در اصل ( نسب ) -  عصمت ( آیه تطهیر ) -  ولایت ( آیه ولایت ) -  اداء تبلیغ ( سوره برائت ) - مولای امت ( حدیث غدیر ) - مماثلت نفس ( آیه مباهله ) و فتح باب مسجد و دیگر صفات و فضائل، غیر از نبوت، می دانست.
روز مواخات را، مورخان در سال اول هجری در 24 ذی حجه ذکر کرده اند.

قائمیون